Οικονομολόγοι

Επηρεασμένος από το άρθρο της σελίδας, σχετικά με το πείσμα που πρέπει να δείξουν οι οικονομολόγοι να παραμείνουν στον τόπο τους και να μην πάνε στο εξωτερικό, θέλω επί τη ευκαιρία να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με την πορεία και την διαδρομή του επαγγέλματος του οικονομολόγου μέσα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.

Αυτό που διαπιστώνω ,με το φτωχό μου μυαλό, είναι ότι και οι οικονομολόγοι σε πολύ μεγάλο ποσοστό επέδειξαν μεγάλη σεμνότητα η οποία κατέληξε σε αδυναμία να εμφανιστούν στο πραγματικό επιχειρείν, στήνοντας επιχειρήσεις σε διάφορα αντικείμενα. Έμειναν σε λογική απόσταση από επενδυτικές δραστηριότητες και κράτησαν ένα υποστηρικτικό ρόλο στους επενδυτές ασκώντας το επάγγελμα τους , αυτό καθεαυτό, και δυστυχώς για διάφορους λόγους, ίσως να μην είναι του παρόντος, έμειναν στην εξέδρα αν όχι στον πάγκο αυτού του αγώνα.

Αυτή τους η στάση δυστυχώς τους έχει αναγκάσει να μην έχουν τα οφέλη που θα έπρεπε να έχουν .Οι εξαιρέσεις όμως δεν παύουν να υπάρχουν και κάποιοι συνάδελφοι οικονομολόγοι να ηγούνται σε αρκετές επιχειρήσεις .Οι σκέψεις οι οποίες διατυπώνονται είναι σκέψεις εκτίμησης , στις οποίες κατέληξα λόγω της κατάστασης και του περιβάλλοντος στο οποίο βιώνουμε και δεν στηρίζονται σε στατιστικά δεδομένα.

Αν δεχτούμε την άποψη αυτή ,δηλαδή ότι η αποχή σε γενικές γραμμές από την ανάληψη ευθύνης των οικονομολόγων να γευτούν δικές τους προσπάθειες στο χώρο του επιχειρείν και απλά να παίζουν τον ρόλο του υποστηρικτή, είμαστε μπροστά σε μία πραγματικότητα που πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους και τις αιτίες οι οποίοι διαχρονικά κράτησαν και κρατούν τους οικονομολόγους μια αμυντική στάση.

Σε κάθε θέμα πρέπει να αναζητούμε τις αιτίες του και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες έχει δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση και θεωρώ πως πρέπει να τις αναζητήσουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην οικογένεια.

Η κατεύθυνση που ακολουθεί η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση καθώς και η οικογένεια , μας δημιουργεί μεγάλη δυσκολία, να το αναλύσουμε και να τοποθετηθούμε και κρίνω σκόπιμο να το παραβλέψω και θα τοποθετηθώ μόνο για την προσέγγισή της τριτοβάθμιας εκπαίδευση. Στο σημείο αυτό θέλω να κρίνω τον ρόλο των πανεπιστημίων σε ότι αφορά την διαμόρφωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων των οικονομολόγων και την ένταξη τους στον χώρο των επιχειρήσεων. Με βάση τις παραστάσεις που έχω εγώ ως φοιτητής κατά την περίοδο των σπουδών και παρακολουθώντας τα εκπαιδευτικά προγράμματα των παιδιών μου τα οποία αποφοίτησαν από οικονομικές σχολές, διαπιστώνω ότι υπάρχει ένα κενό στην διαμόρφωση τέτοιων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που να στοχεύουν όχι μόνο στην μεταφορά γνώσεων και τεχνικών στην διαχείριση της πραγματικότητας, αλλά και τα στοιχεία αυτά που θα τους κάνουν ικανούς επιχειρηματίες. Είναι πολύ σημαντικό παράλληλα να τονιστεί, ότι επιχειρηματίας δεν σε κάνει κανείς, πάρα γίνεσαι μόνος, στην αγορά η οποία σε σμιλεύει σε κρίνει καθημερινά και όχι απλά ο «τίτλος» που θα πάρεις δεν σου εξασφαλίζει το εισιτήριο για την επιτυχία σου ως επιχειρηματίας . Μιλώντας για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, μια μεγάλη αλλαγή που πρέπει να επέλθει είναι η προσθήκη, μαθημάτων τα οποία να συμβάλλουν στην ενίσχυσης της προσωπικότητας του οικονομολόγου προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις της αγοράς. Μαθήματα, όπως η κοινωνιολογία και η ψυχολογία θα ήταν απαραίτητα για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός.

Μία επιχείρηση που η κατευθυντήριος δύναμη θα είναι κάποιος οικονομολόγος, θεωρώ πως έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει και να διευρυνθεί στην αγορά διότι είναι οπαδοί του λελογισμένου ρίσκου και οι ενέργειες τους διέπονται από πνεύμα ισορροπίας χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για την ομαλή έκβαση, την κερδοφορία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων.

Ενδεχομένως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο παραπάνω συλλογισμός εμπεριέχει στοιχεία συντηρητικής προσέγγισης και λογικής, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή.

Αλλά ποιός μπορεί να απορρίψει την άποψη ότι είναι προτιμότερο πολλές φορές να έχουμε μία ισορροπημένη και λογική προσέγγιση στις δράσεις μας και όχι υπερβολές που μπορεί να οδηγήσουν στην αποτυχία;

Έψιμος Χρήστος

Έψιμος Θεόφιλος