Γιατί να ασχοληθώ με την οικονομία και να μην φύγω στο εξωτερικό ;

Τα τελευταία χρόνια ακμάζει η εξαγωγή οικονομολόγων από τα πανεπιστήμια σε τόσο υψηλά επίπεδα που ο πιο αισιόδοξος πρύτανης αμφιβάλει αν θα μπορέσουν τελικά να απορροφηθούν όλοι οι εν δυνάμει οικονομολόγοι από την αγορά. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό. Απλά γίνεται και σας το μεταφέρω.

Σεβόμενος όλες τις δουλειές και παραπάνω αυτές που δεν αμείβονται καθόλου καλά και επικρατούν συνθήκες εξαθλίωσης και χάους, όλες έχουν ισάξια οφέλη στην κοινωνία. Θέλω να σταθώ σε αυτούς που ασχολούνται με την οικονομία. Ό,τι και αν αυτό απαρτίζει την έννοια οικονομολόγος.

Αρχικά το «οικονομολόγος» είναι μια γενική έννοια που επιλέγεις ή σου επιλέγουν κάποιοι ότι θα σε συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή σου. Επί χρόνια πίστευα πως κάποια άτομα είναι πλασμένα για κάποιες δουλειές. ΜΥΘΟΣ! Μαθαίνεις εσύ να διακρίνεις τον εαυτό σου ανάμεσα στους άλλους και να σε ορίσουν σαν πλασμένο για αυτόν τον τίτλο.

Η δυσκολία του να είσαι οικονομολόγος είναι μεγάλη ,η πρόκληση ακόμα μεγαλύτερη . Δεν έχεις ωράριο. Δεν έχεις αργίες εφόσον συντρέχει ένας σημαντικός λόγος ή σε «κυνηγάει» μια ημερομηνία(ισολογισμού , ΦΠΑ κ.α.). Μια επιχείρηση και όταν είναι κλειστή «δουλεύει», έχει ανάγκες. Το ωράριο μιας επιχείρησης αφορά αποκλειστικά τους πελάτες. Όχι αυτούς που την έχουν ούτε αυτούς που την διαχειρίζονται και σίγουρα ούτε τους λογιστές της.

Δεδομένου της δύσκολης εποχής πολλοί επιλέγουν είτε να φύγουν στο εξωτερικό είτε να κάνουν την δουλειά του πατέρα τους ή της μητέρας τους (μαζί τους και εγώ ), είτε να τολμήσουν κάτι καινούργιο.

Το να κάνεις τη δουλειά των πρεσβυτέρων σου σου προσφέρει ένα είδος ασφάλειας, να έχεις κάτι έτοιμο να σε περιμένει, μια επιχείρηση, μια πελατεία. Ακόμα και αυτό αν επιχειρήσεις να κάνεις μην σταθείς μέχρι εκεί. Κοιτά να το πας ένα βήμα παραπέρα, δυο βήματα ... εκατό.

Ποτέ μην μείνεις στάσιμος σε ότι και αν επιλέξεις και θα ανταμειφθείς αργά ή γρήγορα. Το σίγουρο είναι ότι ο κόπος σου θα αποδώσει καρπούς. Στην Ελλάδα της δυσκολίας, της Ελλάδας των μισθών πείνας. Αλλά ! Της Ελλάδας σου!

Μην αφήσεις όλες τις θυσίες σου από τότε που ήσουν σχολείο και άφησες τους φίλους σου στην αλάνα για να διαβάσεις να μπεις σε ένα πανεπιστήμιο και να μην γίνεις σαν του γείτονα τον γιο όπως σου έλεγε η μάνα σου. Μην αφήσεις τις ώρες διαβάσματος που έριξες για να πας στα φροντιστήρια και την άλλη μέρα κουρασμένος στο σχολείο. Μην αφήσεις το πιθανόν καλύτερο ξενύχτι που θυσιάσεις με τους συμφοιτητές σου σε ένα κλαμπ για να περάσεις την δύσκολη οικονομετρία της σχολής σου.

Μην ξεχνάτε εμείς είμαστε η χώρα μας . Οι ιδέες μας, οι συνήθειες μας την απαρτίζουν. Καλές και κακές.

Όπως λέω σε όλους για να γίνεις ο καλύτερος πρέπει να περάσεις μονάχα έναν. Τον καλύτερο! Και έτσι γίνεσαι ο καλύτερος εσύ!

Μην φοβάσαι την κακή κριτική αυτή σε κάνει καλύτερο. Αυτή θα σε κάνει ξεχωριστό.

Πριν επιλέξεις τον δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς και μαζέψεις τα πράγματα σου χαιρετώντας γονείς και φίλους για μια καλύτερη ζωή εξάντλησε τα περιθώρια. Αν με ρωτούσες για ποιον είναι το εξωτερικό θα έλεγα άφοβα : Για τους ανειδίκευτους νέους που δεν βρίσκουν δουλειά με τίποτα και αν βρουν ο μισθός θα είναι ικανός να τους κατατάξει στα πλέον φτωχότερα στρώματα που απλά ...ΔΕΝ μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους.

Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε σημείο να μην είναι ντροπή η δουλειά όπως έλεγαν οι παλιότεροι, αλλά ο μισθός.

Εύχομαι ό,τι και αν επιλέξετε να αποβεί καρπερότερο του αναμενόμενου.

Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν και λύσεις πάντα θα βρίσκονται.

Με εκτίμηση,

Κάποιος Οικονομολόγος που έμεινε