Είναι πάντα προς το συμφέρον της χώρας όταν οι γείτονές της πάνε μπροστά.

Σίγουρα στα μάτια του κάθε Έλληνα η Βουλγαρία δε θα ήταν ικανή «να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τη χώρα μας», μια άποψη που έχει διαμορφωθεί, λόγο του ότι, πολλοί πολίτες της γειτονικής μας χώρας επέλεξαν τις τελευταίες δεκαετίες να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα. Ωστόσο, δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί η τεράστια πρόοδος που έχει καταγράψει το βουλγαρικό κράτος μετά την ένταξη του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και αν πάρουμε σαν δεδομένο το ότι η Ελλάδα είναι ακόμη ακόμα πολύ μπροστά από την Βουλγαρία η «όπισθεν» της χώρας μας σε συνδυασμό με την κεκτημένη ταχύτητα της Βουλγαρίας ίσως τις φέρει τη μία δίπλα στον άλλη, στο μέσο του δρόμου.

Η Βουλγαρία έχει κερδίσει τα εξής από την ένταξη της στην Ε.Ε.:

Η Βουλγαρία είναι κράτος μέλος της Ε.Ε. από την 1η Ιανουαρίου του 2007, ενώ εκπροσωπείται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από 17 ευρωβουλευτές. Εγκυκλοπαιδικά, η έκτασή της είναι 110.370 km², ο πληθυσμός της, με βάση τα στοιχεία του 2015, φτάνει τους 7.202.198 πολίτες, το εγχώριο πολίτευμα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία και το νόμισμα το βουλγαρικό λέβα. Η χώρα θα ασκήσει την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε., για πρώτη φορά, το 2018.Η ένταξη στο ευρωπαϊκό μπλοκ δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τη Βουλγαρία, με το ΑΕΠ της, έπειτα από μία διετία ανάπτυξης άνω του 2%, να καταποντίζεται και να συρρικνώνεται κατά 5,5% το 2009.

Η ανάπτυξη αποκαταστάθηκε το 2010, με την αύξηση του ΑΕΠ να φτάνει το 1,6%, 0,2%, 1,3%, 2,4% και 3,6% τα έτη 2011, 2012, 2013, 2014 και 2015 αντίστοιχα .

Ωστόσο, όταν η βουλγαρική οικονομία ανέβαζε στροφές, η ελληνική συρρικνωνόταν ραγδαία, με μόνο μικρές αναλαμπές κατά το 2014 και τα τρίμηνα που ακολούθησαν.

Στον απόηχο του α' Μνημονίου, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 9,1% το 2011, για να ακολουθήσει ύφεση 7,3%, 3,2%, 0,2% και 0,05% τα έτη 2011, 2012, 2013, 2015 και 2016 αντίστοιχα. Το 2014 υπήρξε οριακή ανάκαμψη, της τάξης του 0,4%.

Ωστόσο, η διαφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ παραμένει χαοτική, καθώς κατά μέσο όρο το εισόδημα κάθε Έλληνα το 2015 , αν και συρρικνωμένο, ήταν 16.182 ευρώ, με το αντίστοιχο ποσό για έναν Βούλγαρο να είναι 6.330 ευρώ. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το τέλος του 2016 ανήλθε στο εξωφρενικό 179% ως προς το ΑΕΠ, δίνοντας το «πρωτάθλημα» στη χώρα μας, όταν στη Βουλγαρία ήταν μόλις 29,4%, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά παγκοσμίως .Στα κοινά σημεία των δύο χωρών περιλαμβάνονται τα αυστηρά μέτρα λιτότητας -με την ενθάρρυνση από Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. που εφαρμόστηκαν μετά το 2009, τα οποία «γονάτισαν» τις τοπικές κοινωνίες. Ένα έτερο κοινό σημείο είναι η πολύ έντονη ύπαρξη διαφθοράς. Η Βουλγαρία, όπως και η Ελλάδα, είναι ένα από τις πιο διεφθαρμένα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω της ανεπαρκούς επιβολή του νόμου και της χαμηλής ποιότητας της δημόσιας διοίκησης.

Βέβαια, μετά κατακρίσεων από τις Βρυξέλλες, το να καταπολεμήσουμε την διαφθορά στη Βουλγαρία έχει βρεθεί πλέον στο επίκεντρο των κυβερνητικών πολιτικών.

Πραγματική ανάπτυξη ή «φούσκα»;

Ένας από τους λόγους που δημιουργούνται ολοένα νέες θέσεις εργασίας, είναι η συνεχής μετεγκατάσταση επιχειρήσεων στα βουλγαρικά εδάφη, λόγω του χαμηλού φορολογικού συντελεστή.

Βέβαια πολλές από τις παραπάνω ,μεταξύ των οποίων και ελληνικές επιχειρήσεις, ιδρύουν μία έδρα «φάντασμα» στη Βουλγαρία, διατηρώντας τις δραστηριότητές τους σε μία άλλη πιο ανεπτυγμένη και ακριβή αγορά.

Να σημειωθεί ότι στη Βουλγαρία ο φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη των εταιριών διαμορφώνεται στο 10%, ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων, ανεξάρτητα κλιμακίου εισοδήματος, το 10%, ο φορολογικός συντελεστής για την διανομή μερισμάτων το μόλις 5%.

Οι ενδοκοινοτικές συναλλαγές απαλλάσσονται του Φ.Π.Α. σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία EU 2006/112/EC. Την ίδια στιγμή, η Βουλγαρία έχει υπογράψει συμβάσεις περί αποφυγής διπλής φορολογίας με πάνω από 60 χώρες .

Επίσης, οι φόροι για τη μεταβίβαση ενός ακινήτου είναι μόλις το 2,5% επί της αξίας.

Εν κατακλείδι

Το βιοτικό επίπεδο στη Βουλγαρία απέχει ακόμη από αυτό των Ελλήνων, με τη διαφορά ωστόσο να είναι πλέον ελάχιστη. Και αυτό δεν οφείλεται τόσο στην ταχύτατη ανάπτυξη της Βουλγαρίας, όσο στην απίστευτη οπισθοδρόμηση της χώρας μας και στην πεισματική μας άρνηση να κάνουμε το βήμα εμπρός, ξεκινώντας από την κοινωνία. Από προσωπική διαπίστωση, η πρωτεύουσα Σόφια καταγράφει « άλματα προόδου » με το πέρασμα του χρόνου, όταν η Αθήνα έχει σχεδόν αφεθεί στην τύχη της. Βέβαια, να ξεκαθαριστεί πως τα παραπάνω δεν τίθενται φυσικά με οποιαδήποτε έννοια μη υγιούς ανταγωνιστικότητας μεταξύ των δύο χωρών. Είναι πάντα προς το συμφέρον της μίας χώρας -κι εναλλάξ- όταν οι γείτονές της πάνε μπροστά.

Μαρίνου Αικατερίνη,

Ασκούμενη Ορκωτός Ελεγκτής Λογιστής

Οικονομολόγος